فریادی که هرگز کسی آنرا نمی شنود، درک کن خیلی سخت است، سخت تر از آن شنیدن و پاسخ ندادن است. انگار هستی و آفرینشِ آفریده شده بر مبنای مهربانی، یک شوخی است برای آنهایی که مهربانی را بیهوده ، تمسخر آمیز و پیش پا افتاده می انگارند. سخت است برای تو که هیچ برای خود نمی خواهی ولی همه تو را گمراه می دانند. سخت است بین هجمه ای از رفتارهای ریاآلود زندگی کردن. سخت است خیلی سخت

حالم مانند زندانی ترین آدم روی زمین است. کسی که انگار سالهاست در سیاهچالی تاریک مانده است و آفتاب را ندیده است. دل تنگم، دلتنگ شاید دلتنگ ترین انسان روی زمین که با وجود هزاران آدم در کنارش تنهاست. تنهای تنها وای از این تنهایی گاهی او را کنارم نمی بینم و انگار می کنم که تنهای ام تمام شده اما همیشه یک کسی در گوشم می خواند. به دروغ ها اهمیت نده . تا ابد تنهایی

بعضی وقتا. دیگه واسه گفتن حرفی نمی مونه. آخه چجوری برات بنویسم که نانوشته می دونی و می خونی واسه چی تفسیر کنم شرح حالم رو برات وقتی که خودت احوالم رو رقم می زنی، ها.! چه جوری!؟؟ تو این هیاهو و زرق و برق. تو این بلوا و شلوغی، تویی که بر وجودم حاکمی فقط تویی در تمام لحظاتم، وجودم جریان داری، همیشه واسه گفتن از تو کم میارم آخه گلم کار تو که شرح و وصف کلمه و جمله و شعر نیست، چگونه؟ خواه و ناخواه با زبان بیزبانی به نیایشت مشغولم و خود خبر ندارم، .